Res ischt wider verschochne gsi, het der Chopf lo hange u si muußigen u tuußige desumedrückt, wi we’s niene ke Freud meh gäb uf der Wält obe.
Soommechörndli lige mängischt johrelang im Bode, gäb der Ougeblick do isch, wo sie errünnen u ufgöh. U so schaffet ou e gueten Ungerricht nid nume für d’Gägewart, sondere streut Chörner uus, wo ersch lang nachhär wachsen u Läbesfrucht träge.